MAGIC SKIN
SEARCH FOR HAPPINESS
MAGISCHE HUID
🔵🔵🔵💄
🔵🔵🔵♞
🔵🔵🔵📷
🔵🔵🔵🔎
Zijn hoofd buigt licht naar achter zodat de vrij hoekige kin een tikkeltje zelfbewuster naar voren komt.
Zo ziet hij er na 2 enerverende maanden opperbest uit.
Haar dwarrelt eigenzinnig springerig alle kanten op. Kalende - onbehaard is te zwak
en laf uitgedrukt - inhammen optimaal verhullend. Hij is prachtig zo.
Ik ben mooi!
Bevestigend knippert hij. Ik ben mooi met de dubbele rij aaneengeregen met zorg geweven diep donkerbruine gekrulde wimperharen. Grote donkerduistere pupillen spiegelen in veelvoud zijn imponerende braniegezicht.
Zijn tengere schrijfvinger drukt resoluut het knopje in. Nu uploaden bij profiel en klaar is Kees.
Online daten & chatten.
M. 45 zoekt vrienden op Vlieland.
Ze kust royaal de lucht een prachtige zoenmond. Niet te zuinig en klik.
Eigenlijk te mooi om niet te tonen.
Wel leuk om iets mee te doen. Geinig. Wie weet.
Gek dat je toch nog die ene recensie wil lezen jaren na dato in een plaatselijke krant op Google. Ze tikt zijn naam in. Tot haar verbazing ziet ze alleen veel afbeeldingen waarop hij voorleest uit eigen werk met een donker Japans ringbaardje. Zware zwarte bril en vet piekerig haar.
Niet wat ze zoekt. Op het moment dat ze "alle" wil aanklikken wordt haar aandacht plotsklaps getrokken door een op het oog overbelichte zwart wit foto kijkt hij haar anders dan anders brilloos aan.
Dit keer met natte ijverig vechtende plukjes verward haar. Plots is hij ademloos vlak naast, onder en boven haar tijdens hun eerste echte ontmoeting.
In een pand dat haast net zo droop van de plotselinge onvermijdelijke schoonmaak. Een bedwelmende chloorlucht teistert plots haar reukzin en ze ziet haarscherp verdwijnende kattenpoten achter opgestapelde kartonnen dozen en plastic zakken.
Haar blik wordt allengs zachter.
Hij is zuinig op het milieu maar uiterst kwistig met die troep denkt ze.
Als zelfbewust zelfbenoemd activist bezwoer hij stormen. Klom in bomen. Amelisweerd doet bellen rinkelen. Knipte defensie hekwerken stuk. Stond op de barricaden voor de ideale wereld. Doorstond honger, dorst en de onvermijdelijke elementen.
De dood of de gladiolen.
Ondoordringbaar vooral ongenaakbaar is hij nog steeds. Zijn drijfveren zitten diep in hem en rakelen ongekend onblusbaar vuur op. Telkens heter feller. Totdat hij er zelf bijna onpasselijk van wordt waarbij zijn ratio op tilt slaat en letterlijk dreigt te smelten door kortsluiting. Maar altijd bij vlagen. Hij is de meester en zijn brein zijn knecht. Hij is aan zet in alles.
Zinnelijke lippen. Een oog iets kleiner dan het andere dat daardoor alerter kijkt voor twee nu. Eronder onvervalste extra opgetrokken huid sychroon geplooid die zijn blik ook iets cynisch geeft. Als hij vrij gedecideerd naar zijn evenbeeld kijkt terwijl hij de foto neemt, straalt hij naast zelfbewustheid voor hét moment extra veel enthousiasme uit. Tijdelijk. Alles gaat en komt in vlagen.
Chatten en daten op Vlieland. Omgeving Waddeneilanden.
Ze kijkt nu verschrikter naar de zeer recente foto. Herkent iets bij zijn schouder.
Ze weet het zeker. Eigenlijk al voordat ze inzoomt. De trui herkent ze uit duizenden. Zwart groen gemêleerde golfjes.
Hij vreesde dat de mouwen weer eens te kort waren. Maar vond het gelijk een heerlijke aanwinst.
De dag dat ze elkaar voor het laatst zagen nog geen 2 weken geleden lag hij naast haar op bed. Op de foto die hij met tegenzin toestond. Daarbij zijn ironische blik omlijst door licht ovaal metaal dat het geheel enigszins luchtig maakte. De schouder naast zijn slanke reeds geplooide hals en de trui die hij demonstratief aantrok voor haar en sindsdien niet meer uit gegaan is. Althans zo lijkt het.
Hij oogt jeugdig.
Een mooi mens die
alles wat hij wenst bereikt en verwerft en niet voor minder gaat zegt de foto. Kieskeurig maar ook juist heel ongedwongen. Veelzijdig. Je kunt zogezegd zomaar alle kanten met hem op fluistert de foto weer.
Opgegroeid in een ruimdenkende gulle voorspoedige periode.
Waarin hij Guust Flater. De vrije balloen en Zwartkijken schaterlachend in zijn kamer in een adem uitleest. Alleen en ongezien met zichzelf en Thé Tjong-Khing en de drang naar vernieuwing.
Zou hij bij het uitgaan gelijk op disco en new wave gedanst hebben. Zij wist het antwoord al uiteraard. Alles wat hip & happening is kent hij en veel keurt hij af. Hij doet gewoon voluit mee. Wat de massa doet kan hij het best en wil hij met ongekende overgave. Zonder te hoeven voelen met zijn brein.
Eigenlijk is hij een kameleon. Want elke late nacht en vroege ochtend kraken zijn hersens terwijl hij ingewikkelde mathematische vraagstukken tracht op te lossen. Het hart gaat waar...
In een flits ziet hij zijn vader voor zich.
De erudiet zwaar rokende haast zuurstofloze pater familias. Die zichzelf volcontinu als een stoomschip opstuwt van het ene boek naar het andere en van menig hippie of fotomodellen vrouwenhart naar het andere ondertussen genietend van Savasana klanken.
Zijn lichaam, de vale huid en vooral tanend spierweefsel geven zich tijdelijk over aan diepe rust omdat ze sporadisch te weinig zon en frisblauwe lucht zien.
Plots weet hij wat hij voelt. Een mengeling van lichte afkeer en plotseling begrip. Vreemde verwondering maakt zich van hem meester als hij plots verstard in zijn vaders kwieke wereldwijze ogen staart voelt hij een rilling en een steek bij zijn hart.
De magische huid van vader blijkt een metafoor voor levenskracht overpeinst hij. Zijn huid wordt harder naarmate hij streeft naar meer voldoening en kracht.
La peau de chagrin van Honoré de Balzac is uiteindelijk niet voor niks geschreven
Een hand die schrijft of documenten uittikt volstaat onder een lamp die dag en nacht brandt. Net als zijn passie die het net zomin lijkt te begeven als hijzelf.
De onvermijdelijke geur wanneer hij zijn werkkamer verlaat traceert M. glansrijk en puur op kriebelig zeurende geurmoleculen.
Voordat ik het vergeet. M. heeft iets heel plezierigs. Het fijnzinnig creatieve van zijn tengere loyale maar vooral grappig gevatte moeder. Die meestal zingend genietend van kleuren en geuren in de lente alles zo minutieus gevoelig schildert en wonderlijk tekent alsof alles echt pas voor het
eerst door haar kunstige handen en scherpzinnige blik ontstaat.
Natuurmensen adoreren bomen die zich stelselmatig verbinden met licht, lucht, aarde. De oeroude elementen. Stook een vuurtje waar je je ook bevindt en je ontmoet warmte die je letterlijk omhult. Lees elkaar. Lees, omhels de wereld in beklemtoonde stilte.
Enorm lang glanzend haar omlijst haar fris kleine gezicht met dito eigenwijs neusje. Haar haren zijn zo lang dat als ze hem wil optillen en liefkozend bij zich wil nemen, hij zichzelf met zijn popperig dikke handjes al vanzelf vrolijk kraaiend aan haar haren optrekt. En zij dit omdat hij haar enigste en aller allerliefste schat is uit pure moederliefde met een warme gulle zomerlach toelaat.
Op de achtergrond Sandy Denny die met Who knows where the time goes als toeschouwer en aanstaande moeder het geheel als een prachtige zangvogel vocaal omlijst.
Element: Aarde.
Planeet: Venus.
Eigenschappen: Genotzuchtig, heeft graag de touwtjes in handen, betrouwbaar, met de voeten op de grond, licht provocerend, natuurliefhebber.
Later als zijn langere beentjes hem steeds verder dragen rijdt
hij driftig fietsend heen en weer. Bij voorkeur achteruit of abrupt opzij. Dan verkneukelt hij zich steeds weer rondjes rijdend. IJverig ongeremd bochten nemend op zijn fietsje dat klein afsteekt tegen zijn reeds te lange lijfje. Dat verrassend soepel en juist enorm lenig blijkt evenals zijn alerte geest naarmate hij opgroeit.
Starende glanzend glimmende ogen bevoelen elk aspect van haar foto. Een geschenk.
De bron van het leven.
Ze is zo jong al zijn evenbeeld met sluik donker haar en prachtig geweven wimpers.
Stil in zichzelf gekeerd nog maar met aanleg voor veel.
Een rijk leven wenst hij haar. Hij gunt haar meer dan ze ooit kan bevroeden. De wereld aan haar dappere voeten.
Naast schaak pakt hij moeiteloos het Go spel op. Al snel verslaat hij onwrikbaar en uiterlijk onverstoorbaar
de kriebelig geurende hersens herwevende tegenpartij die nog net niet briesend met onderdrukt diep gegrom het onderspit delft. Dat snotjong.
Excelleren als een Ridder zonder de Ronde tafel dat drijft hem dwars desnoods vierkant door alles heen. Pure dwingende kracht die als magma uit de hoger wordende vulkaan stroomt.
Stoïcijns veegt hij alle spelers van het bord.
Als je alleen jezelf goed kent. Jezelf bent en jezelf als zodanig erkent. En de ander maar derderangs vindt en weinig tot niet vertrouwt dan is het fijn maar vooral ook noodzaak om alleen
met en jezelf te zijn en te blijven.
Wie anders kan ik vertrouwen. Is het dichtst bij me. Ken ik door en door en blijft, flitst het door hem heen.
Alleen leest hij de klassiekers. Kijkt soms op van wat er geschreven staat in Die Leiden des jungen Werthers.
Het merendeel weet hij.
Het andere deel bestrijdt hij in zijn Sturm und Drang.
Terwijl hij schermend en judo beoefend dan weer surfend of met vrienden op rooftocht gaat.
Alles voelt zoals híj het ervaart. Met die wetenschap springt hij met 7 door het raam. Zijn duistere onverwoestbare kant achterna. Weg van niets. Op weg naar alles.
Alles eindigt en begint pas als ik het letterlijk bam pontificaal aanraak schreeuwt hij plots in mijn gezicht.
Het weggeraakte lot uit laten we het de Goethe loterij noemen
Alles is wat wij erin leggen. Is maar al te vaak te veel te mooi of te lelijk om waar te zijn...
mijn Steppenwolf.
Want verzinnen we niet alles in onze moedige verbeelding. Proberen we niet alles te ontbloten en in pure naaktheid te zien. Wars van alles.
En wat verbeelden we ons dan? Dat datgene dat iets wat wij ons kunnen indenken plaatsvindt in een mechanisme dat verbeelding heet.
Wat is dat dan vertel het me Steppenwolf?
Kille pijn langs helder stromende bloeddrukmeters.
Is die echt? De adem inhouden en plots een steek in je hartstreek voelen als je je moeder gehuld in zwachtels mag zien die er miraculeus bovenop krabbelt.
Ademloos strevende middelpuntvliedende middelpuntzoekende harteloze pijn die je meermalen vreugdeloos en doelbewust overrijdt als een een op hol geslagen monstertruck.
Pijnlijke verwondering als jij denkend voelend vruchtbare perfect blonde dwalende vrouwenlichamen exploreert.
Zij die het voorbije niet of nauwelijks beseffen en die je in de bloei van hun leven verlaten en jou gedesillusioneerd achter laten of jij hun om ze op zijn minst te haten. Met geleende gestrekte pistolen wil
je ze te lijf of anders jezelf.
Pijn heelt niet altijd alles wat minder goed of slecht lijkt, blijkt of kan zijn. Pijn kan je redding zijn. Als een komeet opdoemen en je bewuster maken. Je op je grondvesten doen schudden.
Pijnlijk en heftig te ervaren, dat je als in trance de koolzwarte ogen van je vader herkent. De heet gestookte waarheid die het vuur omtrent de wereld bevat.
Zijn ravenzwarte blik omvat het gehele universum vol zonnestelsels, zwarte gaten. Jij draagt het nu op jouw beurt met je mee. Nirvana ben jezelf.
Pijn is hard en echt.
Bestaat bij de gratie van het alleen zijn.
Rauwruwe handen met zwarte randen van het klauwen in de zware modder om je borst geslagen. Jezelf voelen met ingeslikte rauwe tranen. Bibberend in een onlosmakelijke omarming van gekruiste lange armen met jezelf.
Pijn daagt steeds uit
Eist! Vraagt nooit. Een gevecht van man tot man. Op leven en dood zonder zuurstofmasker.
Geen lucky Luke. Lucky strike wellicht.
Op de toppen van mijn kunnen doorbreek ik de uitzichtloosheid. Nu ik me high and mighty voel. Als opperwezen enter ik the world of Avatar. Al snel bedreven in zoveel meer berij ik vliegend Ikran. Vlieg ik naar mooie oorden met gewillige engelachtige nimfen die alles aan me begrijpen. Mijn taal spreken. En ik de hunne. Ik kan alles aan. En dat zal voorlopig zo blijven. Ook als ik de kliniek verlaat.
De voetbal klinkt hol als hij in het net duikt.
Verveeld verongelijkt tuurt hij over zijn brilletje naar de zon die elk sprietje ombuigt in de goede richting.
Jurren, Tim en Martijn sluipen ongezien weg.
Ze zijn zijn verwijten zat. Druipen af. Hij wil niet samen spelen. Teamplayer my god. Spelletjes zijn bittere aangelegenheden. Hij begrijpt hun evenmin als zij hem. Hij is aan zet. Hij moet immers winnen voor en van zichzelf.
Gefascineerd beziet hij onafgebroken de vele foto's van dichtbij op zijn te kleine telefoonscherm. Alles in hem voelt de boost. Alle deeltjes versnellen.
Er zijn meer dan 9998 dames geregistreerd.
Swipe rechts, swipe links. Schenk je hart. Na een half uur al heeft hij ruim keuze uit dozijnen hartjes. De populariteitsmeter is inmiddels tot verontrustende populariteitshoogte gestegen.
Hij kiest zelf welke mooie smoeltjes het best met zijn good looking dandy uiterlijk matchen. Sprankelende vitale jonge bewonderaarsters genoeg .
Zijn populariteit stijgt met zeven mijlslaarzen. Kan hij zichzelf nog bijbenen als King of the world. Gevoel voor esthetiek dwingt hem in een bepaalde sardonische richting. Zijn ultieme kwetsbaarheid krijgen ze niet te zien. Dat is zijn goed bewaard geheim.
Ze aarzelt. Iets triggert.
Er staat een link onder de overbelichte foto met het eigenwijze haar en de robuust zelfbewuste kin.
Haar verstand zegt nee. Haar vingers raken de link aan.
Man of vrouw. Wie zoek je.
Mannen, vrouwen. Mannen en vrouwen.
Maak je profiel aan.
Babe met duckface.
45, omgeving Vlieland
zoekt date.
Rond middernacht is haar populariteit tot ongekende hoogte gestegen.
Lezen ze wel wat er verder bij haar profiel staat naast brede interesses. Koken met vrienden, salades, verse soepjes, vega, espresso, pure chocolade, limoen, avocado, bosbessen yoghurtijs.
Bikini's, minitrampoline, pilates, natuur, fotograferen, tuinieren....
Voorkeur voor Xtreem hoog iq en eq, cynisme.
Voor eigenzinnige vrijdenker die net niet hautain is.
Welke reden heeft u om zich af te melden vraagt de digitale operator...?
🔵:)
⚫⬛🔲◼✨⬛♣⚫
