MOONCHILD POETRY by Kattya
Contact & more poems

MOONCHILD POETRY by Kattya

Menu▾

BLOEMENZEE

FLORAL SEA / BLOEMENZEE


π‘΄π’Šπ’‹π’ 𝒐𝒑𝒂 𝒗𝒆𝒓 π’–π’Šπ’• 𝒅𝒆19𝒆 π’†π’†π’–π’˜ π’ˆπ’†π’ƒπ’π’π’“π’•π’†π’‹π’‚π’‚π’“1889 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒍𝒆𝒆𝒅.
𝑽𝒆𝒓𝒅𝒆𝒓𝒆 π’Šπ’π’•π’†π’“π’†π’”π’”π’‚π’π’•π’† 𝒔𝒑𝒂𝒏𝒏𝒆𝒏𝒅𝒆 π’‚π’‡π’”π’‘π’“π’‚π’‚π’Œπ’‹π’†π’” π’Žπ’†π’• π’Žπ’Šπ’‹π’ π’π’Šπ’†π’–π’˜π’† π’—π’“π’Šπ’†π’π’…π’‹π’† π’Œπ’π’ π’Šπ’Œ 𝒃𝒆𝒅𝒓𝒐𝒆𝒇𝒅 𝒐𝒑 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’…π’“π’π’Žπ’†π’“π’Šπ’ˆπ’† π’•π’Šπ’†π’π’†π’“π’ƒπ’–π’Šπ’Œ π’”π’„π’‰π’“π’Šπ’‹π’—π’†π’.


π‘°π’Œ π’›π’‚π’ˆ 𝒅𝒆 π’Šπ’Žπ’Žπ’†π’π’”π’† π’ˆπ’†π’•π’‚π’‚π’π’…π’† π’Žπ’‚π’ π’π’‘π’ˆπ’†π’ƒπ’‚π’‚π’“π’… 𝒛𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 π’“π’Šπ’†π’•π’†π’ π’›π’π’Žπ’†π’“π’‰π’π’†π’… π’Žπ’†π’• 𝒆𝒆𝒏 𝒑𝒓𝒂𝒄𝒉𝒕 𝒗𝒂𝒏 𝒆𝒆𝒏 π’ˆπ’†π’π’–π’Œπ’›π’‚π’π’Šπ’ˆπ’† π’ˆπ’π’Šπ’Žπ’π’‚π’„π’‰. 𝑬𝒆𝒏 π’ˆπ’π’‚π’… π’ˆπ’π’‚π’π’›π’†π’π’… 𝒉𝒂𝒂𝒔𝒕 π’π’†π’—π’†π’π’…π’Šπ’ˆ 𝒉𝒐𝒐𝒇𝒅, 𝒅𝒂𝒕 π’Žπ’† π’†π’π’Œ π’Žπ’π’Žπ’†π’π’• 𝒛𝒂𝒄𝒉𝒕𝒆𝒓 𝒅𝒂𝒏 𝒖𝒔𝒂𝒏𝒄𝒆 π’ˆπ’Šπ’π’ˆ π’•π’π’†π’”π’‘π’“π’†π’Œπ’†π’ 𝒂𝒍𝒔 π’Šπ’ π’Žπ’Šπ’‹π’ π’‹π’†π’–π’ˆπ’… 𝒕𝒐𝒆𝒏 π’˜π’† 𝒂𝒑𝒑𝒆𝒍𝒔 𝒆𝒏 π’“π’Šπ’‹π’‘π’† π’‘π’“π’–π’Šπ’Žπ’†π’ π’‘π’π’–π’Œπ’•π’†π’ 𝒆𝒏 𝒓𝒂𝒂𝒑𝒕𝒆𝒏 π’Šπ’ 𝒅𝒆 𝒅𝒐𝒐𝒓 π’‰π’π’ˆπ’† π’‡π’“π’–π’Šπ’•π’ƒπ’π’Žπ’†π’ π’…π’π’π’Œπ’†π’“ π’‡π’π’–π’Šπ’”π’•π’†π’“π’†π’π’…π’† π’ˆπ’†π’‰π’†π’Šπ’Žπ’† π’ƒπ’π’π’Žπ’ˆπ’‚π’‚π’“π’…. π‘―π’Šπ’‹ π’Žπ’‚π’‚π’Šπ’…π’† π’Œπ’“π’–π’Šπ’…π’Šπ’ˆ π’ˆπ’“π’‚π’” 𝒗𝒐𝒐𝒓 π’›π’Šπ’‹π’ π’–π’Šπ’•π’…π’Šπ’‹π’†π’π’…π’† π’Œπ’π’π’Šπ’‹π’π’†π’π’Œπ’π’π’π’π’Šπ’† π’π’‚π’π’ˆπ’” π’‰π’π’ˆπ’† π’Œπ’π’†π’–π’“π’Šπ’ˆπ’† π’ƒπ’†π’“π’Žπ’†π’ π’Žπ’†π’• π’ˆπ’“π’π’•π’†π’”π’Œπ’† π’ƒπ’†π’˜π’†π’ˆπ’Šπ’π’ˆπ’†π’ 𝒗𝒂𝒏 𝒅𝒆 π’ˆπ’Šπ’ˆπ’‚π’π’•π’Šπ’”π’„π’‰π’† 𝒔𝒄𝒉𝒆𝒓𝒑 π’ˆπ’†π’”π’π’†π’‘π’†π’ π’ˆπ’π’Šπ’Žπ’Žπ’†π’π’…π’† π’›π’†π’Šπ’”. 𝑫𝒆 π’›π’†π’Šπ’” π’…π’Šπ’† π’‰π’†π’Ž 𝒏𝒖 π’Œπ’˜π’‚π’Ž 𝒉𝒂𝒍𝒆𝒏 𝒂𝒍 π’π’†π’†π’Œ 𝒉𝒆𝒕 π’‹π’–π’Šπ’”π’• 𝒉𝒆𝒕 π’•π’†π’ˆπ’†π’π’…π’†π’†π’.


π‘°π’Œ 𝒛𝒐𝒖 π’‰π’†π’Ž π’π’π’π’Šπ’• π’Žπ’†π’†π’“ π’—π’π’π’“π’›π’Šπ’„π’‰π’•π’Šπ’ˆ 𝒔𝒄𝒉𝒆𝒓𝒆𝒏. 𝑬𝒆𝒏 π’“π’Šπ’•π’–π’†π’†π’ π’˜π’‚π’‚π’“π’—π’‚π’ π’‰π’Šπ’‹ π’•π’†π’π’Œπ’†π’π’” π’Šπ’Žπ’Žπ’†π’π’” π’Šπ’ π’”π’•π’Šπ’π’•π’† π’ˆπ’†π’π’π’π’• 𝒂𝒍𝒔 π’‰π’Šπ’‹ π’›π’Šπ’‹π’ π’ˆπ’†π’‰π’π’π’“π’‚π’‘π’‘π’‚π’“π’‚π’‚π’• 𝒅𝒂𝒕 π’π’†π’†π’Œ 𝒐𝒑 𝒆𝒆𝒏 π’—π’†π’“π’ˆπ’–π’π’…π’† π’‰π’Šπ’‘π’‘π’† π’˜π’‚π’π’Œπ’Žπ’‚π’ π’˜π’†π’“π’Œπ’†π’π’π’π’” 𝒐𝒑 𝒕𝒂𝒇𝒆𝒍 π’˜π’†π’ˆπ’π’†π’ˆπ’…π’† 𝒆𝒏 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’—π’Šπ’π’ˆπ’†π’“π’” π’—π’†π’“π’•π’“π’π’–π’˜π’…π’† π’…π’Šπ’† π’›π’Šπ’‹π’ π’‰π’–π’Šπ’… 𝒐𝒑𝒔𝒑𝒂𝒏𝒅𝒆𝒏. π‘΄π’Šπ’‹π’ π’‹π’†π’–π’ˆπ’…π’Šπ’ˆπ’† 𝒑𝒂𝒂𝒓𝒅𝒆𝒏𝒔𝒕𝒂𝒂𝒓𝒕 π’˜π’–π’Šπ’‡π’…π’† π’‰π’†π’Ž π’…π’“π’Šπ’‡π’•π’Šπ’ˆ 𝒕𝒐𝒆 𝒏𝒖. 𝑬𝒗𝒆𝒏𝒂𝒍𝒔 π’›π’Šπ’‹π’ 𝒆𝒆𝒓𝒔𝒕𝒆 π’‘π’“π’‚π’„π’‰π’•π’Šπ’ˆ π’“π’π’π’…π’ƒπ’π’“π’”π’•π’Šπ’ˆπ’† π’ˆπ’†π’˜π’†π’π’‡π’…π’† π’—π’“π’π’†π’ˆ 𝒐𝒗𝒆𝒓𝒍𝒆𝒅𝒆𝒏 π’…π’π’π’Œπ’†π’“π’‰π’‚π’“π’Šπ’ˆπ’† 𝑴𝒂𝒕𝒂 π‘―π’‚π’“π’Š.


𝑨𝒍𝒍𝒆 π’‚π’ˆπ’“π’†π’”π’”π’Šπ’† 𝒆𝒏 π’π’‚π’“π’Šπ’ˆπ’‰π’†π’Šπ’… 𝒗𝒂𝒏 𝒋𝒂𝒓𝒆𝒏 π‘¨π’π’›π’‰π’†π’Šπ’Žπ’†π’“ π’π’π’ˆπ’†π’Žπ’‚π’Œ 𝒆𝒏 π’π’π’ˆπ’†π’π’–π’Œ π’π’†π’Œπ’†π’ 𝒕𝒆 π’›π’Šπ’‹π’ 𝒗𝒆𝒓𝒅𝒓𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒅𝒐𝒐𝒓 𝒅𝒆 𝒗𝒆𝒍𝒆 π’ˆπ’†π’–π’“π’†π’π’…π’† π’‚π’‚π’π’”π’•π’†π’Œπ’†π’π’Šπ’‹π’Œπ’† π’ƒπ’π’π’†π’Žπ’†π’ π’π’Ž π’‰π’†π’Ž 𝒉𝒆𝒆𝒏. 𝑨𝒍𝒔𝒐𝒇 π’‰π’Šπ’‹ 𝒆𝒆𝒏 π’‹π’π’π’ˆπ’† 𝒋𝒆𝒏𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒂𝒍𝒔 𝒕𝒐𝒂𝒔𝒕 π’ˆπ’Šπ’π’ˆ π’–π’Šπ’•π’ƒπ’“π’†π’π’ˆπ’†π’ 𝒐𝒑 π’‰π’†π’Žπ’›π’†π’π’‡, 𝒅𝒆 𝒏𝒂𝒕𝒖𝒖𝒓, 𝒉𝒆𝒕 π’‡π’Šπ’‹π’π’† 𝒍𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒆𝒏 π’›π’Šπ’‹π’ π’Žπ’†π’“π’†π’π’…π’†π’†π’π’” 𝒃𝒆𝒔𝒏𝒐𝒓𝒅𝒆 π’Œπ’‚π’Žπ’†π’“π’‚π’…π’†π’.Β 


π‘¬π’π’Œπ’†π’π’† π’…π’‚π’ˆπ’†π’ 𝒍𝒂𝒕𝒆𝒓 𝒅𝒆𝒆𝒅 π’Šπ’Œ π’”π’•π’π’ŠΜπ’„π’Šπ’‹π’π’” π’†π’™π’‚π’Žπ’†π’ π’•π’Šπ’‹π’…π’†π’π’” π’Žπ’Šπ’‹π’ 𝒐𝒑𝒂'𝒔 π’ƒπ’†π’ˆπ’“π’‚π’‡π’†π’π’Šπ’”. 𝑫𝒆 𝒓𝒆𝒔𝒕 𝒗𝒂𝒏 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’“π’π’–π’˜π’†π’π’…π’† π’‡π’‚π’Žπ’Šπ’π’Šπ’† 𝒗𝒖𝒍𝒅𝒆 π’Žπ’Šπ’‹π’ π’π’†π’ˆπ’† π’‘π’π’†π’Œ π’Šπ’ 𝒅𝒆 𝒉𝒂𝒓𝒅𝒆 π’Œπ’†π’“π’Œπ’ƒπ’‚π’π’Œπ’†π’.Β 
𝑫𝒐𝒐𝒓 𝒅𝒆 π’π’‘π’•π’Šπ’”π’„π’‰ π’ˆπ’“π’π’•π’† π’“π’‚π’Žπ’†π’ 𝒗𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 π’”π’„π’‰π’π’π’π’ˆπ’†π’ƒπ’π’–π’˜ π’—π’†π’“π’ˆπ’π’†π’†π’… π’Žπ’Šπ’‹π’ π’ƒπ’π’Šπ’Œ π’π’Šπ’„π’‰π’• π’—π’†π’“π’”π’•π’“π’π’π’Šπ’… 𝒏𝒂𝒂𝒓 𝒅𝒆 π’‡π’π’‚π’–π’˜π’ƒπ’π’‚π’–π’˜π’† π’‰π’†π’Žπ’†π’ 𝒗𝒐𝒍 𝒇𝒍𝒂𝒓𝒅𝒆𝒏 π’…π’π’“π’‘π’”π’Œπ’†π’“π’Žπ’Šπ’”π’ˆπ’†π’π’–π’Šπ’…π’†π’ π’Žπ’†π’• π’Šπ’ 𝒅𝒆 𝒗𝒆𝒓𝒕𝒆 𝒗𝒐𝒐𝒓𝒔𝒑𝒆𝒍𝒍𝒆𝒏𝒅 π’…π’π’π’Œπ’†π’“ π’Œπ’π’π’Œπ’ˆπ’†π’π’–π’Š.


π‘°π’Œ π’“π’†π’‚π’π’Šπ’”π’†π’†π’“π’…π’† π’Žπ’† π’Žπ’‚π’‚π’“ 𝒂𝒍 𝒕𝒆 π’ˆπ’π’†π’… 𝒉𝒆𝒕 π’…π’Šπ’π’†π’Žπ’Žπ’‚ 𝒗𝒂𝒏 π’…π’Šπ’† π’…π’‚π’ˆ. π‘°π’Œ π’˜π’Šπ’π’…π’† π’…π’Šπ’• 𝒉𝒂𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝒔𝒕𝒐𝒓𝒕𝒕𝒆 π’Žπ’† π’—π’π’π’π’†π’…π’Šπ’ˆ 𝒐𝒑 𝒅𝒆 π’†π’Šπ’π’…π’†π’π’π’›π’† π’“π’†π’†π’Œπ’” π’˜π’†π’†π’“π’ƒπ’‚π’“π’”π’•π’Šπ’ˆπ’† π’—π’“π’‚π’ˆπ’†π’. π‘°π’Œ 𝒔𝒄𝒐𝒐𝒓𝒅𝒆 π’…π’Šπ’† π’…π’‚π’ˆ π’•π’˜π’†π’† π’π’†π’ˆπ’†π’π’”. 𝑽𝒐𝒐𝒓 π‘«π’–π’Šπ’•π’” 𝒆𝒏 π’π’π’ˆ 𝒆𝒆𝒏 π’—π’‚π’Œ.


𝑫𝒂𝒕 π’Šπ’Œ 𝒅𝒆 π’”π’„π’‰π’Šπ’‹π’π’ƒπ’‚π’‚π’“ 𝒏𝒐𝒓𝒔𝒆 π’ˆπ’†π’Œπ’˜π’†π’π’…π’† π’π’Šπ’‘π’π’†π’›π’†π’π’…π’†, π’‰π’‚π’“π’…π’˜π’†π’“π’Œπ’†π’π’…π’† π’Žπ’‚π’ π’–π’Šπ’• π’Žπ’Šπ’‹π’ π’‹π’†π’–π’ˆπ’… π’π’π’π’Šπ’• π’Žπ’†π’†π’“ 𝒂𝒍𝒔 𝒗𝒐𝒍𝒍𝒆𝒆𝒓𝒅 𝒂𝒄𝒕𝒆𝒖𝒓 𝒛𝒐𝒖 π’˜π’†π’†π’“π’›π’Šπ’†π’ π’Žπ’†π’• π’›π’Šπ’‹π’ π’”π’•π’π’Œ π’Šπ’ 𝒅𝒆 𝒍𝒖𝒄𝒉𝒕 π’›π’˜π’‚π’‚π’Šπ’†π’π’…. π‘»π’†π’“π’˜π’Šπ’‹π’ π’Šπ’Œ π’Šπ’ π’›π’Šπ’‹π’ π’ƒπ’†π’π’†π’—π’Šπ’π’ˆ π’π’‚π’‚π’Œπ’•, π’Žπ’‚π’‚π’“ π’˜π’†π’ π’…π’†π’ˆπ’†π’π’Šπ’‹π’Œ π’Šπ’ π’Žπ’Šπ’‹π’ π’π’Šπ’†π’–π’˜π’”π’•π’† 𝒂𝒑𝒑𝒆𝒍𝒕𝒋𝒆𝒔 π’ƒπ’Šπ’Œπ’Šπ’π’Š 𝒅𝒆 𝒛𝒐𝒏 𝒐𝒑𝒛𝒐𝒄𝒉𝒕, 𝒗𝒐𝒆𝒍𝒅𝒆 𝒂𝒍𝒔 𝒅𝒆 π’π’†π’†π’ˆπ’•π’† π’…π’Šπ’† π’Šπ’Œ 𝒆𝒓𝒗𝒐𝒆𝒓 𝒕𝒐𝒆𝒏 π’Šπ’Œ 𝒉𝒆𝒕 𝒑𝒂𝒂𝒅𝒋𝒆 π’—π’π’π’ˆπ’…π’† π’“π’Šπ’„π’‰π’•π’Šπ’π’ˆ π’ˆπ’“π’π’†π’π’•π’†π’•π’–π’Šπ’ π’˜π’‚π’‚π’“ 𝒅𝒆 π’†π’†π’–π’˜π’†π’π’π’–π’…π’† π’‘π’†π’“π’†π’π’ƒπ’π’π’Ž 𝒗𝒂𝒏 π’›π’Šπ’‹π’ π’“π’†π’–π’”π’‚π’„π’‰π’•π’Šπ’ˆπ’† π’ˆπ’†π’˜π’π’“π’•π’†π’π’…π’† π’”π’π’Œπ’Œπ’†π’ π’˜π’‚π’” π’ˆπ’†π’“π’–π’Œπ’•.Β 



REBELLION IN VENICE _STORY

Subtitle : B(L)ACK FROM MARS


Strak turend leunt ze tegen het raam. Haar neusafdruk en frons van een uur geleden reist mee.

VenetiΓ« ligt ten Noord Westen van de aquamarijn blauwe Adriatische Zee. Kleine afdrukken van hoge kabouterhuisjes, afwisselend mooie koepels op schaal met pleinen, kanalen en ontelbare bruggetjes.


De rat zit onverstoorbaar in zijn kooi. Hij lijkt in rust.Β  Zijn snorharen bewegen echter vliegensvlug tussen de tralies door.


VenetiΓ« daar woont zijn familie. Hij is daar op de trouwerij van zijn neef Black Dahlia geweest. De op een na zwartste getatoΓ«erde rat ooit. Heftig sujet. Maar een schatje. Net als zijn blank rossige uitheemse bruid Blixa. Zij komt van ver. Maar is gebleven. Hij piept gniffelend zo waarachtig mooi is ze.


Hij komt zelf van Mars luiden de verhalen.

Kom op zeg een droge rode oneetbare planetoΓ―de. Niemand die hem ook maar gelooft.


Geen vuiltje aan de lucht en pure zwaartekracht. Aanstaande babies zouden er letterlijk geplet door raken. Geen palen om in te bijten. Gestolen aangevretenΒ tomaten vol lood. Een zwaar saai turbulent leven zo ronddraaien. Tollend in de ruimte.

Hoe ze hier bij neef Black Daliah is beland, die met gemak een hele tafel tapas verorberd of hemelse sushi tussen zijn bijtgrage tanden neemt. Het biologeert hem.

Net als die kat Katelijn Fenix katerpoes die hem stalkt. Hij maakte korte metten met haar. Dacht ie. Even later stond ze weer te jengelen en vreselijk te deinen. Van de 12e verdieping omlaag als een omgekeerde tornado en géén schrammetje.

Haar vel zat los. Haar tanden ongelooflijk vast. Haar botten krachtiger dan ooit.

Fenix was geen doorsnee poesje. Ze wist andersom dat ze aan Killbill al haar zachte poten vol had. De daarop volgende nacht slijpt hij zijn tanden en sluipt uit de kooi.


De koning met koetsier voor op de bok laat zich genietend verwennen. Onder ruches en smalle broekspijpen groeit zijn mannelijkheid. Zijn roze konen giechelen. Haar lippen bedwelmen.


De koets hupt vertwijfeld verder. Bij VenetiΓ« wordt het rustiger daar is alles roverzichtelijk recht. Geen rovers achter rotsen te bekennen. Zijn geurende wijdbeense tamarinde bevallen hem. Het doodt de tijd. Heerlijk jolijt.


De kelder meurt naar vocht. Zijn wenkbrauwen versperren zijn al even koude gevreesde blik.Β Zijn handen grijpen krampachtig naar het vuur. Hij speelt met de schaduwen. Knauwt een mars. Zijn plastic horloge is in zijn huid gesmolten. Zo is hij altijd bij de tijd. Hij smelt alles. Smelten is zijn leven.


Killbill hoort gelach. Onderdrukt gekuch.Β Geruis van struiken, gras neerstrijkend gekreun. Hij bedenkt zich geen moment. De koetsier staat voyerend achter een boom en houdt zichzelf met moeite staande. Het spektakel bloeit boeit en laat de schaduw van deΒ  boom uitstulpen. Hij slaat geen acht meer op zijn hernia .


Killbill verschuilt zich in de koets met prinsheerlijk uitzicht. Hij hoort ze keuvelen. Enfin gekwebbel mag hoor. De chaperonnes helpen de Koning een handje. Zijn corpus en zijn kleren vullen de ruimte tussen zijn maitresses op.


Opeengepakt naar VenetiΓ«. Bella Italia. Het land van pausen, Kerk, Staat Bologna, TriΓ«st, Genua, Verona, Michelangelo, verdovende wijn. Eeuwigdurend zonlicht en middernachtsdromen.


Fenix zwerft. Aangekomen bij Castello rust ze even uit. Zoals altijd zoekt ze haar weg. Op naar Dorso Duro.

Onverschrokken. Die terreurrat. Wat een schat. Haar kegeltjesogen lichten op. Schitteren als de bevallige vallei met Florence bij nacht in het middelpunt.Β 


Morveran rukt zich los van het vuur. De bel blaast hij groter grootser. Het verdampt zijn adem.Β Zijn kunststuk is bijna klaar. Nog even en zijn meesterstuk zal de koning doen huiveren.


De Rialtobrug weerkaatst in het maanlicht. Gemaskerde dames lachen met hoge stemmetjes tijdens het bal. De jonkheren buigen hun ballen bekneld in strakke maillots.

Deugdelijkheid staat ergens in kerken op kruizen. De absynth vloeit rijkelijk. Gutst tussen bewonderswaardige decolletΓ©s zo naar de kanalen waar de gondeliers de geliefden verschepen


De koning zijgt pontificaal breed in zijn koningszetel met uitwaaierende ruches. Hier en daar een been.Β Zijn vlezige lippen leunen tegen het masker. Morgen komt het erop aan.

Hij zal haar tot koningin maken. Zijn geschenk zal ze niet kunnen weigeren. HijΒ smakt. Mooi hij geniet nu al.


Killbill is veilig aangekomen. Weliswaar wat wiebelig. Koetsen maken hem kotsmisselijk helaas. Er hangt iets om het woord koetsen denkt hij puffend.


Hij zweet als een otter maar kijkt oplettend.Β  Er borrelen luchtbellen boven tussen kokend heet gas. Hij creΓ«ert hier het summum. Met glazige blik trekt hij zich abrupt terug. Plots onzichtbaar. De zware deur valt luid achter hem dicht.


Fenix zwaait vervaarlijk met haar zwierige meisjesstaart. Het garnizoen blinkende ratten heeft de grens bereikt vanuit Canal Grande en heet haar beslist niet welkom. Ze verdedigen hun kanalen hun stadsmuren met hand en tand.


De langdurige Choggia oorlogen zijn hier niets bij.Β  Zij zint op een list. Grinnikt: 9 levens staan haar dat toe.

Killbill is haar niet vergeten. In de prille ochtend droomt hij van haar. Ze stoot hem aan.Β Ben je al wakker? Hij strijkt zijn haren plechtig glad. Fenix kijkt verlegen weg. Het is nogal wat. Zo diepzwart getatoΓ«erd.

Dat overkomt haar nou nooit. Maar hij is indrukwekkend en laat haar niet onberoerd.


Bedreven likt ze haar pootjes schoon met haar prachtig roze tongetje. Hij ziet het. Kijkt even overweldigdΒ  weg.Β  Ze spint en haar nagels gaan langzaam uit. Ze wordt voortgetrokken door de wolken op een wagen getrokken door wilde katten.


Killbill is inmiddels bij zijn familie beland. Na een feestmaal besluit hij Fenix eindelijk de waarheid te vertellen. Hij komt van Mars maar dat kan zij immers nooit weten.


Haar vacht voelt als fluweel Morveran twijfelt geen moment.Β Ze dronk de melk hmmm.Β Maar absynth begoochelt. Fenix haar hersenen zijn snel begoocheld. Ze dwaalde in op. Verre sterren naar planeten en gaf zich met haar flewelen vacht over aan alles wat ook maar getatoΓ«erd was aan Killbill.


Morveran neemt haar poezelig in zijn armen.Β Hij huilt even. Zo zacht.Β "Kom" hij vermant zich.Β Het vuur duurt niet eeuwig. Het roept hem.


De zware geur van absynth doet nu volledig zijn werk. Fenix daalt af, verdwaalt. Doezelt weg dieper en dieper in gedachten bij haar diepzwarte adonis. Een schone slaapster in Santa Croce.


Hij houdt haar plechtig als offergave haar roze tongetje laat hij alsof het zo hoort. Haar gepoetste pootjes strijkt hij glad en legt ze devoot. Zo wil hij haar vereeuwigen.


Hij besluipt als eerste de gewapende poort zoekt een ingang. Verderop staan er duizenden een duizelingwekkend legioen. Klaar om toe te slaan. Killbill slaat zijn zweepstaart hard op de betonnen grond. Waarschuwend. Hij wacht nog even met luid krijsen totdat hij haar ziet. Hij en de anderen leveren een haast Javaans schaduw schouwspel.


De koning staat klaar. Hij is al vroeg gewekt, gebaad en meervoudig aangekleed. Zijn courtisane aan de andere zijde van de eindeloze vertrekken van het Doge paleis is geparfumeerd, gesoigneerd enΒ torenhoog gekapt.


Fenix zuigt de frisse lucht begerig op, terwijl ze langzaam bijkomt. De courtisane glimlacht geheimzinnig.Β Streelt de fluwelen vacht van Fenix eindeloos.


Miljoenen ratten vormen een erehaag. De eerste courtisane schrijdt voorwaarts. Fenix als enig bruidsmeisje steelt de show. Haar Koning staat gereed. Hij trekt aan het touw en er ontstaat een spel van zilverend licht en blauw violette schakeringen.


De immense levensgrote vaas verbaast de ontstelde omstanders in grote mate. De afdruk is te zien van een neus.Β  Van ogen, geschoren wenkbrauwen. Respect wie dit geblazen heeft is magischer dan magisch. Een creator.


Ze buigt vervolgens kust ze de koning. De bekroning van hun liefde. Het volk samengepakt op het San Marcoplein slaat instemmend met zijn staart.


Morveran fronste ooit in andere tijden zΓ­jn wenkbrauwen. Het vuur heeft zijn kille ogen voorgoed gedoofd. Na dit staaltje is hij voorgoed geΓ«limineerd


Killbill zucht tevreden. Terug naar Mars is een optie maar Fenix is erg leuk. Snoezig zoals ze slaapt. Hij ziet haar zo voor het eerst.

TΓ³ch maar niet in een kooi terug naar Mars met zijn neef!?



REVIEW ZOMERGASTENΒ  ILJA LEONARD PFEIJFFER

VPRO ZOMERGASTEN MET ILJA LEONARD PFEIJFFER (ILP)


Ilja Leonard Pfeijffer is een Nederlands dichter, classicus en schrijver. Op 13 mei 2014 won hij de Libris Literatuurprijs voor zijn roman La Superba en hij werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs 2019 met zijn roman Grand Hotel Europa.


In talloze interviews, commentaren toonde ILP zich vooral als een over het gepaard getild schrijver. De verwaande dandy die met dedain sprak en neerkeek op velen, vooral collega's. In deze speciale uitzending met persoonlijk gekozen fragmenten lichten zijn ogen op en laat hij waarempel zijn façade vallen door serieus en naar het einde steeds minder gekunsteld in te gaan op talloze kwesties vanuit zijn waarneming. Wellicht door het mede enthousiasme van de dit keer zeer betrokken verrassend goed voorbereide interviewsterJanine Abbring. De naam Janine betekent verzoening, GOD. Dat ze dit keer eens haar goddelijke best deed niet steeds te verzoenen en de boventoon te voeren maar juist Ilja hoogst persoonlijk confronteert met zijn karikaturale kenmerken: het dragen van nep bontmantels, lang haar, zijn verblijf in in Genua, Bluff your way etc... anecdotes. citaat van o.m. Ovidius etc.. zorgt voor opmerkelijke uitspraken en dynamiek in het interview. Zoals we hebben geen goden nodig, maar te geloven dat ze bestaan. Geloven hebben we méér nodig dan goden is zijn uitgangspunt. Geloof iets te veranderen in deze wereld en medemenselijkheid staat daarbij voorop bij Ilja.

Dilemma's als complotdenken, eenzaamheid, afgrijzen, isolatie, verlies van mensen en zekerheden in Coronatijd, pedofilie thematiseert hij. Dat hij daarnaast vrouwenprostitutie en alcoholisme (Ilja was notoir bezoeker prostituΓ©es en nam flink in) niet uit de weg gaat siert hem en toont enerzijds zijn wilskracht en anderzijds zijn opmerkelijke openheid over het herijken van zijn identiteit na alcohol.

Zijn bizonder nuchtere blik en interesse voor de voor- maar vooral nadelen toerisme o.m. de toekomst van VenetiΓ« als openlucht museum, dodelijke risico's aan migratie, het niet integreren, scifi, magie, idealistische megalomane poging van Datong's Chinese burgemeester in no time cultuur te ademen in zijn stad, duivelsuitdrijvingen o.a. via de telefoon zorgt voor een breed spectrum.

Dat hij daarbij focust en niet steeds Stella aanhaalt, zoals in eerdere gesprekken en interviews is een prettige bijkomstigheid.


Het gesprek met ILP start met een filmfragment over de narcistische gehaaide gevierde populist Berlusconi met zijn kleinzoon, waarin het gaat om het ondergeschikt maken van de waarheid aan waarheden. Waarbij niemand meer draalt te zoeken naar de echte inmiddels onderliggende waarheid. Het voegt steeds extra dimensies toe binnen dit gesprek evenals zijn ontworpen eigen taal.

Het freestylen Γ  la Lucebert. Het niet zo uitgekiende imago als zijn idool Dolly (Parton). Ironie als levenshouding is contra productief en funest beargumenteert Ilja. Maar ironie als stijlmiddel zoals ook Dolly het toepast kan juist zeer effectief zijn.

Shots van het geflopte picturale Valerian en Game of Thrones fantasy light karakters, waarbij goed en kwaad per individu steeds verandert. Niets is wat het lijkt tonen ILP's filmvoorkeuren.

De conclusie dat het internet NIET per definitie heeft geleid tot meer kennis. Echter WEL de waan dat we alles denken te weten. En de constatering dat de val van de elite daarmee nauw samenhangt, maar ook met de eerder besproken complot theoriΓ«en zoals het steeds expanderende Flat earth movement komt binnen bij deze kijker. Immers toegang tot kennis en media was en is ultieme macht. Nu heeft haast iedereen die toegang. Kortom een eye opener in veel opzichten en diepere kijk in deze karakturale ILP.Β 

Vooral de scheppende; uiterst vloeiende sfeer was dit keer zeer bepalend mijns inziens.

Het decor blijkt overigens het geheime recept bij uitstek voor een goede roman aldus ILP.





Ze spaartΒ Mariabeelden. Haar studentenkamer geurt naar White Musk. Staat vol hertshoorn en parafernalia.
Het is een andere eeuw die
neigt naar iets eeuwigs.
Groenblauwe ogen mooier
dan het Gardameer.
Mijn vriendin sinds studietijd.
Jong broederlijk DNA weggevaagd van de aardkloot. Wie had deze totale verwoesting aan zien komen toen we decennia
geleden in doorrookte donkere kroegen hingen.
Er ooit overheen groeien en je verzoenen daar gaat dit gedicht
heel misschien over.


KINDGOD
Volle lippen zoenen lucht
Je volgt wapperend haarΒ 
Wind streelt donker
Laat blindelings
wolken verwaaien
Het blonde hart beeft
Zus mediterraan
glimlacht gul
Jouw oceaan van
dwang deint nu al
Het stralende vlot
slaat om
Het geeft nietΒ 
zij peddelt met
kolkende Gardaogen



Je landing is zacht
Ze kust de zon voor jou


MOONCHILD POETRY by Kattya