ORO DI ORO PAGODES

Gazelle stunt met oude modellen rondom Oro di Oro pagodes.

*Here is the deepest secret nobody knows

here is the root of the root and the bud of the bud.

Plots stopt elke beweging. Trappen lopen in trance voorop in trance. De sleutel brandt in haar hand. Ze houdt haar adem in. De deur naar de vrijheid opent zich. Het geplaveide plein vormt een begroeting. EXIT this way.

Heb jij zo’n mooie Gazelle retrofiets? Stof hem af en doe mee met de retrorit op 10 juni! Schrijf je in voor een droomvlucht.

Jij fietst. Ik schenk bij zeg je plagerig. Ja ober antwoord ik.

Rijd de tandem maar voor. Als een hinde op een oude Gazelle met de vier jaargetijden van Vivaldi  wegdrijvend op ultra glimmende koptelefoons.

Vreemd dat jij er een besteld hebt. Oplichtend blauw als de zwoele lucht die naijlt in poriën. La bella-vita-terras op wielen.

Questo giardino qui mi piace. Ze spreekt de woorden zorgvuldig uit. Als zoete kersen verlaten ze haar mond. Vanaf nu elke dag.

It's been sort of alien to my body. Cellen van donor kinderen verwerkt als bodem in big deal vliegdekschepen

Intelligentie is een teek Als een afgedragen jurk blaas je alles op. Opnieuw doodt tijd live de laatste veranderingen. Natuurlijk is er dat unieke eye cockpit statement wanneer het direct toegankelijk je gezicht tot zinken brengt zie ik het ook in mijn buurt

Ik hoor de beeld telefoonstem. Weet dat razendsnel verband gelegd wordt

Je moet eerst contractuele toestemming verlengen. It's been sort of alien to my body

Zag je ze kijken? Files gordijnen die vanzelf openen. Het was heel gemakkelijk met wat teamwork.

Je vult elkaar iconisch aan als je getimed zelf je hotelkamer boekt.

Maak fantasie naturel.Vervang met van alle gemakken voorzien maatwerk. Robot DNA papegaait pillenexperts na. Verzin een leefbaarder hoofd. Origineel grauw buiïg werk onttraint. Ik wens u nog een fijne dagversie.Bescheiden siert je niet. Zeker niet op verdelgend Facebook

De wereld als schaduw aan je voeten. Genadeloos imponeer je. Geworteld in FB gebed omarm je de schittering van het scherm

De banlieue België vormt de buitenste zone van een stad en sluit aan op de agglomeratie. De bevolkingsontwikkeling wordt er in belangrijke mate door suburbanisatie vanuit het centrum bepaald.

Brussel, long time, liftend naar Parijs. Een camionbestuurder ontfermt zich over ons. Opeen gepakt met zijn drietjes voorin suizen we de voorstad les banlieues de Bruxelles binnen.

Morfologisch worden zowel het wonen als de bedrijven en instellingen in de banlieue gekenmerkt door een extensieve vorm van bodemgebruik. Morfologisch doet de banlieue landelijk aan. Functioneel is ze stedelijk.

Men klaagt dat de huisbazin loert. De verbouwing nadert het hoogtepunt. Men twijfelt of men haar nu klopgeest, touwslager, zenuwpees of moker noemt.

Typische voorbeelden van Belgische gemeenten in de banlieue zijn Kortenberg, Rixensart en Waver in het stedelijk gebied van Brussel. Voorsteden als Vilvoorde en Halle zijn vergroeid met de centrale woonkern en worden daardoor niet meer als banlieue beschouwd.

De godganselijke nacht ligt ze wakker. Zou Arnon Grünberg slapen. Joost Zwagerman bakkelijt met Martin Bril. Wijn vloeit rijkelijk tijdens het Zwanenmeer. Tchaikovsky blijft wijselijk op de achtergrond.

Rozenkwartz is echt goed als remedie. Ik slaap er beter door zegt de jongen die 30 wil halen. Hij ademt zwaar. De hitte perst elk longblaasje trillend leeg. Een slok bruis zonder suiker. Geen Green Icetea wat het etiket doet vermoeden.

Ik stop 32 juli. Hij gaat op zoek in de kringloop naar die ene onweerstaanbare asbak. Het kind omarmt hem. De knuffel is wederzijds.

THE SKY OF THE SKY

Kies een spierwit bankje. Wat maakt het uit. Test de vering. Spring en toren uit boven het moeras. De wiegende gondel toont blauwer dan blauw teennagels. Blauw de kleur van wraak met vuisten realiseert ze zich plots. Ze veegt snel een traan weg.

Morgen pakt hij haar in net als zijn pakketten. Degelijk maatwerk op bestelling. De file wenkt hem dichterbij de zon. Keiharde muziek kringelt naar de geplette insecten op de  verblindende voorruit.

Kan rook achteruit? Kan iets dat kringelt terug naar stilstand. Reverseren.

Zwart verandert in fluoriserend wit, terwijl hij de cultfilm terugspoelt.

Zilverwitte nagels. Daarboven smaragdgroen zeewater.

And the sky of the sky of a tree called life which grows higher than soul can hope or mind can hide and this is the wonder that's keeping the stars apart.

Roze en hard conflicteren. Meisjesroze is vooral zacht. Hoogstens fucking fuchsia roze mag bij meisjes als schreeuwerige lellebellende

sirenes op en neer zwaaiend langs de pier op Steen van Rosetta scooters.

Ik zie je niet. Je wrijft in je ogen. De pinkring doorboort mijn netvlies. Het raam staat ondersteboven. Het gaat zo nooit open. De klink zit raar. Als u 8 juni komt nemen we alle krassen mee. Dank voor het geruststellende bericht

Hij hield van blauw. Net aĺs zij van zijn Comedy Central glimlach en staccato Cummingsstem.

E. E. Cummings, I carry your heart with me I carry it in my heart verzwelgt ze en verscheurt de pagina.

Uw occupatie? Ik orden boeken. Momenteel leven er meer dan 5000 in mijn huis. Ze jongen als konijnen.

Alleen koffie geeft eczeem. Alleen beschermt niet tegen zon. Alleen is alleen, geen parelmoerijs

Ik werd verpest door nep vriendschappen. Bennito vertaal dat even voor mij per favore.

Grote waterpartijen natuurlijk nat met glijbanen. Hij komt er zelden of nooit. Te veel uitschot daar.

Karakter heb je niet. Naar voor je. Intellect ook niet echt. Vervelend. Stem anders dan anderen. Reden alleen bij jou bekend.

Oogopslag: bril

Mond: zwijg ik over

Gebaren : idioot

Ik erken het maar. Ik weet niets.

Genetisch modificeren we nu groente. Fruit mag ook. Vroeger vernielde hij testvelden. Zelfs machines.

Al die mensen die drie keer per dag rijst eten. Geef ze voortaan vitamine A in hun rijst. Wat doen we hier zegt hij starend. “non lo so”. Ik weet het niet. Er is niemand. Het bankje is verder leeg. Hij mist alles. Altijd in rouw.

Groene boomtakken vol blad geprojecteerd op een aqualucht. Het hertenlijf waagt de aan loop. Bladgroen transformeert zijn ogen. Een rek strek poging. Zijn lijf siddert chlorophylesk. Een laatste huppel en hij is weer aards.

Bio actief kurkuma, koenier, koenjit, Indiase geelwortel. Vroeger tameriek, gewonnen uit de wortel vsn de Curcuma longa.

Ooit zou ze hem weer zien. Op een blauwe bank. Hardop Nietzsche declarerend.

Mi piacerebbe dire a tuo marito: Ma tu ce l’hai il senso lirico del mondo? Ik zou tegen jouw echtgenoot willen zeggen: heb jij wel een dichterlijke kijk op de wereld?

Ze loopt beheerst doch gedecideerd de koele lange toonzaal met rijk gevulde vitrines door. Elke stap telt haar angst.

Halverwege ziet ze schimmige gedaanten verdwijnen achter Turks doek dat lijkt te zweven.

Haar mobiel werpt een lichtstraal ver vooruit. Ze tastte zojuist nog in het donker. Buitenaardse klanken nemen haar mee op woeste baren.

Ze koopt een vegetarische pizza. Stokbrood, brie, ruccola Verwisselt surimi voor eiersalade.

Pangasius zit in surimi. Géén koolvis. Kippenstront dient als voer zegt de geinterviewde smalend. Ze eten alles. Vooral afval.

Here is the deepest secret nobody knows. Here is the root of the root and the bud of the bud.

Hij herrijst uit de blauwe bank. Achter hem blinken 1000 sterren. Ik vertaalde Burroughs zegt hij. Hij complimenteerde me zojuist.

Het staat er kruiselings vol met waterpijpen. In elkaar gedoken aan lage tafeltjes slurpen hongerige ogen thee.

Zacht rinkelende belletjes transfuseren dansend hersenvocht, Transcedente golvende buikdanseressen. De klanken ebben weg.

De gesoigneerde pakkenman achter de vitrine weet dat de anderen niets doorhebben.

Hij weet niet dat zíĵ alles aanvoelt. Ze doorziet zijn smetteloze glimlach, zijn op maat gesneden blauwe kostuum. Tussen de talloze visitekaartjes en opschepperij in over studie en kostbare juwelen weet ze dat hij haar minutieus scant. Zij hém idem dito.

De gemodificeerde aubergine brengt het dubbele op. Volgend jaar verkoop ik het zaad. Zijn grijnzende wenkbrauwen fronsen intenser. Hij vervolgt: mijn huid en ogen prikken nog van al het gif. Het gaat nooit meer uit mijn lijf. America today. Hij grunt een lied en sjokt weg.

Ze ligt in het gras met op haar hoofd een verguld kroontje. Monsieur Cannibale draait duizelingwekkend rond op topsnelheid. Haar hoofdhuid draait karnavalesk de andere zijde op. Tegendraads erba. Italiaans voor gras mompelt ze afwezig.

I want no world for beautiful you are my world

De spierbundel rekt zich uit. Vreemd, al die herschikking van spiermassa, pezen, vet en huid. Mooi haar met androgyne fijn besneden gelaatstrekken en zinnelijke lippen vindt zij het mooist.

Hij somt op: ik kocht oude kaas lekker met stokbrood. Ik rook nooit in bed. Wat draag je? H2O. Ik ben naakt als stromend water.

De wereld stelt ze nog steeds tentoon. Immense witte bolvormen. 9 atomen die elkaar nooit loslaten.

Ik denk aan de nieuwe vriend van Sabine. Hij een kop kleiner dan haar. Zou hij vaak op een trapje staan. Haar borsten beroeren. Heeft hij geen hoogtevrees.

Uiteindelijk vindt iedereen het geluk dat schuilt in een kelk van een vleesetende plant.

Here is the deepest secret nobody knows. Here is the root of the root and the bud of the bud.

Ze weet het zeker. Ze interviewde de kunstmatige kloon van zichzelf. Wie anders antwoordde op de vraag: wat is geluk? Alles fluctueert als de atomen in een felrode ballon.

BRAMBLE LEAF  /   BRAAMBLAD

Drie waren er dood. Een en twintig piepkleine leefden nog. De nuchtere waarheid onder rose licht in een hoge etagewoning.

De lentezon scheen nu fel door het open raam. 

Ze tuurde in het bijenkorf vormige terrarium gevuld met braamblad en condens. Dat ze zojuist volledig op zijn kop gezet had. Het litteken op haar voorhoofd tekende even scherp af in het verblindende licht boven haar wenkbrauw.

Handig had ze de inboedel overgeheveld. Om elke ontsnappingspoging voor te zijn ging de complete inhoud tijdelijk in een afsluitbare plastic opbergbox.

Versteend bovenop het deksel lagen diegene die het niet gered hadden. Even dacht ze bij een een rode oksel te zien. Iets wat nou niet bij je opkomt bij het zien van een wandelende tak, die nu eigenwijs voor zich uitkeek. Gewend stokstijf te zitten.

Wartner hield van het fluwelen blad. Minutieus onderzocht zijn blik de vorm, nerven, de steel die al wat ruwer werden.

Uren later liggend op de bank met reflecties van zonlicht op zijn huid, voelde hij de warmte door zijn hele lijf. Hij inhaleerde diep haar denkbeeldige geur. De hele zomer zou hij haar koesteren. Zijn geheimzinnige Mata Hari. 

Buiten stond een metalen hoge kast met opschrift cd's Joska. Daarop een nep antieke art deco bloempot. Ernaast willekeurig gedropte skates. Een punt daarvan doorkliefde de agave in een verkleurde plastic teil. 

Ze hoorde constant geschuif en getimmer. Volgde het geluid dat ver van achter bij de vijver kwam. Een oase van grillige klimop had plaats gemaakt voor een wit tuinhuis met golfplaten. Overal vond ze stukken asbest. Een gammele aanbouw met felle tl lamp vastgemaakt met tie-rips aan iets wat leek op een oude videoschermhouder. 

Ze bedacht dat ze zo zaten. Lange zomeravonden ademloos filmbeelden bekeken bij het gekwaak van kikkers. 

De werkster hoestte. Het inhaleren van zoveel chloordamp was het niet waard. Het linoleum was bijna versmolten in een innig huwelijk met de betonnen vloer. Een innige symbiose die zwaar verstoord werd wanneer hij met zijn hakmes keihard beukte op de wilde bramentakken die als voedsel dienden voor hun wandelende takkenkolonie. 

Wanneer ze in de keuken gebukt stond kwam er een milde schittering in zijn ogen, terwijl hij goedkeurend knikte als ze omkeek. Heel even voelde ze zijn lenige vingers. Luchtig als een lied. Vluchtige toonladders van een dwarsfluit. 

Eerder om half elf die avond had de bel geklonken. Daarna het onmiskenbaar geluid van een vrouwenstem. Hij  verscheen weer bovenaan de trap vergezeld door een wandelende takkenfamilie.

Broers en zussen doemden op uit alle hoeken met maar een doel eruit. Uit de hel. Meer dood dan levend. 

Wartner maakte ogenblikkelijk aanstalte om het uitgedroogde mini universum met een kommetje water te voorzien. Dat kommetje vormde een wereldzee en ging acuut in de ban. Een sprayflacon vernevelde alsnog vocht op boomschors dat levendiger leek dan het klimopblad. Het geheel ademde een immense triestheid. 

Ze hoorde gefluit terwijl ze overstak. Een oranje veiligheidshesje met daarin een man in een bushokje. Ze trok de capuchon dieper over haar hoofd en beende naar haar werk. Slechts een kleur deinde voorbij. Een felwit gevederde zwaan met in haar kielzog nog een. De lucht werd vaalbruin. Vallend blad werd ruw de lucht ingezogen.

CLOË drentelde heen en weer. Daarna luid vrijend met haar onderbeen om aandacht. Na wat maf gestuntel, heen en weer ijsberen naar schuifpui en voerbak dook ze de trap omlaag. Hoe oogt de wereld vanuit straatperspectief. De nietsvermoedende zwart wit kater Bono liet ze luid protesterend links liggen. Het beest bleef extreem relaxt. Wars van zoveel vijandschap. 

De man met de milde schittering zat met gekruiste benen. Op een rond gevlochten kleurig tapijt. Een nieuw model pilotenbril lente 2019 verstoorde geenszins zijn opmerkingsvermogen. RJ glunderde terwijl hij een zet deed. Zwarte stenen die kronkelden om witte in een innige dans. 

Mild reageerde met 'Je hebt het van de meester geleerd'. Ze verlangde naar de lenige vingers die haar lichaam exploreerden op zoek naar eindeloze bestemmingen op de enige wereldkaart. 

Langzaam vorderde het vlechten van wilgentakken  door de gehavende zitting van de pauwenstoel. 

Glanzende ogen keken haar aan. Bij het park, dat andere je weet wel vind je echte om te vlechten. Niet van die sliertjes. 

Het zijn net aliens. Haar vriendin bekeek de foto nog eens van dichtbij. Wel gezellig om naar te kijken. Heel gezellig beaamde ze.

Ze bedacht dat ze de introductie van de jonge gast wel wilde becommentariëren maar haar vriendin zou vast te kritisch zijn. Dat vond hij niet erg had hij haar verzekerd.

Benen werden afgezaagd. Hoofden weggemaaid. Bloed spoot eindeloos tot in alle hoeken van de tv. Het deed haar dit keer niks. Uitermate kalm bekeek ze de horrorbeelden. 

Ze zappte naar Canvas en voelde opluchting dat ze de schreeuwerige reclame zo pijlsnel vermeed. Alles was immers opgedrongen shit. 

Op Canvas draaide een documentaire. Een grauwe verlaten stad overwoekerd met een overdaad aan struiken, stekelige braamtakken en opgeschoten bomen. Verlaten scholen, pleinen en leegstaande winkels met sleetse halve afbrokkelende daken en muren. Toch verbleven er in Tsjernobyl nog mensen, oud gerimpeld en knoestig net als de woekerende bomen. Ze vormden een uitstervend ras. Vreemdelingen, aliens achter gelaten. Een koe, geit, wat legkippen op hun eenzame  planeet. Hier en daar nam ik verdere tekens van leven waar Schuw wegspringende konijnen, een enkel hert. Vogels floten luidkeels door de eeuwen heen. Niet in het minst gehinderd door ieders  onzichtbare vijand, de nucleaire straling. Het onzichtbare dat je besluipt. Door getaande huid kruipt en zich definitief nestelt in je DNA.  

Op een stukje land lagen volgroeide gele en groen gestreepte pompoenen. Klaar om geoogst, verwerkt en smakelijk verorberd te worden.

De gebogen oude dame toonde lachend haar slechte gebit en stak haar paarse vingers in de lucht. Op haar schoot bedekt met een kleurige bloemenschort lagen wilde bramen in een kommetje.

Niemand maakte zich ook maar druk óf en wanneer iets eindigt.